Gebruikelijkheidstoets werkkostenregeling aangescherpt

Actualiteit | 7 januari 2016

Vergoedingen en verstrekkingen aan werknemers moeten voldoen aan de gebruikelijkheidstoets om onder de werkkostenregeling (WKR) te mogen worden gebracht. Per 1 januari 2016 is deze toets aangescherpt. De Belastingdienst heeft de nieuwe regels nader toegelicht.

Het doel van dit criterium is voorkomen dat een kleine groep werknemers wordt bevoordeeld door bijvoorbeeld bonussen onder de WKR te brengen in plaats van als regulier loon in aanmerking te nemen. Is een bepaalde vergoeding of verstrekking niet gebruikelijk, dan moet het (ongebruikelijke deel) als loon in aanmerking worden genomen. Daarbij moet de Belastingdienst de ongebruikelijkheid aannemelijk maken. Uit het oogpunt van doelmatigheid zijn vergoeding en verstrekkingen tot € 2.400 per werknemer per jaar in ieder geval gebruikelijk.

Om als gebruikelijke vergoeding of verstrekking te mogen worden aangewezen als eindheffingsbestanddeel onder de WKR, mag deze niet meer dan 30% afwijken van wat in vergelijkbare omstandigheden gebruikelijk is. Daarbij spelen de volgende aspecten een rol:

• De soort vergoedingen en verstrekkingen. In hoeverre helpt de vergoeding of verstrekking bij het werk?
• De omvang/waarde van de vergoedingen en verstrekkingen.
• In hoeverre heeft de ontvangende werknemer invloed op de (hoogte van de) vergoeding of verstrekking. Een directeur-grootaandeelhouder heeft meer invloed dan een ‘normale’ werknemer.
• Wat heeft de werkgever in eerdere jaren vergoed en verstrekt (dit kan ook onder het ‘oude’ systeem zijn)?
• Hoe verhoudt de vergoeding of verstrekking zich tot die aan andere werknemers bij hetzelfde bedrijf en in dezelfde branche.

De aanscherping

Vanaf 1 januari 2016 mag voor de vergelijking alleen worden gekeken naar vergoedingen en verstrekkingen aan anderen die als eindheffingsloon zijn aangewezen onder de WKR. Tot dit jaar mocht (onbedoeld) ook worden vergeleken met vergoedingen die als regulier loon werden aangemerkt. Daaronder vallen bijvoorbeeld ook bonussen, zodat het mogelijk was om bepaalde vergoedingen, die normaal gesproken gewoon belastbaar zijn, toch als eindheffingsloon aan te merken.

Lastig aspect aan dit criterium is dat in veel gevallen niet duidelijk is welke vergoedingen en verstrekkingen branchegenoten of andere bedrijven met vergelijkbare werknemers als eindheffingsbestanddeel aanmerken. Uw adviseur kan u helpen om daarin de juiste weg te vinden.

Auteur